23.10.08

Dilencinin Dilemması



Kucağında küçücük oğlu, kaldırıma oturmuş, dilenen, genç bir kadın gördüm..
Kucaktaki, 2-3 yaşındaki şirin şey, durmaksızın, annesinin orasına burasına dokunarak oyun yapıyor; kadını gülmekten kırıp geçiriyordu..

Dilenci kadın, insanlar/müşteriler önünden gelip geçerken, gülmekten katılarak -bir yandan- çocuğundan, rahat durmasını istiyor; bir yandan da, dilenebilmek için, suratına -güçlükle- ağlamaklı bir ifade yerleştirmeye çalışıyorsa da, bir türlü buna muvaffak olamıyordu..

Çocuk, annesiyle oynamanın mutluluğu içindeyken; kadın, işlek caddeden gelip geçmekte olan bir sürü müşteriyi kaçırmaktan, dilenememekten huzursuzluk duyuyordu.. 

Yine de, sağlıklı, kıpır kıpır, neşeli yavrusuyla birlikte olmanın mutluluğu gözlerinden okunmuyor da değildi..

Kenara geçip, öylece durdum; tuhaf olduğu kadar, insanı neşelendirici de olan bu manzarayı, bir süre seyrettim.. 

O sırada ben de mutluydum sanki..