Bu sergilerle Türkiye modern ve çağdaş sanatının değişim ve dönüşümüne yer vermekle beraber, uluslararası bir yönelimle gelişen koleksiyonunu da paylaştı.
Kronolojik ve tematik bir yaklaşımla hazırlanan bu sergiler, günümüz sanat dünyasındaki yeni dinamikleri görünür kıldı ve farklı coğrafyalardaki güncel yaklaşımların kavramsal benzerliklerine yer verdi.
Sanatın sınırları aşan ortak doğasını göstermeyi amaçlayan bu sergiler, sanatçıların hem geçmiş hem de güncel çalışmalarını sundu.
İstanbul Modern’in Beyoğlu’ndaki geçici mekânında gerçekleştirdiği bu son koleksiyon sergisi, müze koleksiyonunu oluşturan üç önemli yönelimi bir araya getiriyor.
 |
| Ömer Uluç, 3 Erkek 4 Kadın Ziyaretçiler, Tuval üzerine karışık teknik |
3. katta 1950 sonrası Türkiye sanat ortamındaki soyut ve figüratif resmin gelişimi, kronolojik bir akış içerisinde, ikonik örnekler üzerinden sunuluyor.
İlk bölüm, geometrik ve lirik bir yaklaşım ekseninde temellenen soyut resmin Anadolu ve İslam kültüründen beslenen görsel ve düşünsel etkilerini görünür kılıyor.
Devamında yer alan ikinci bölüm ise figüratif resmin toplumsal gerçekçi örneklerinden 1970’li yılların Yeni Figüratif yaklaşımlarına ve 1980’li yılların dışavurumcu ve kavramsal örneklerine uzanıyor.
2. kat ise çağdaş sanat dünyasının doğa ve çevre üzerinden şekillenen farklı yapıtlarını bir araya getiriyor.
Resim, heykel, video, yerleştirme, fotoğraf gibi farklı disiplinlerde doğanın kültürel yansımalarının izini süren, çevre sorunlarına duyarlı sanatçıların yakın dönemde üretilmiş çalışmalarına odaklanıyor.
Bu seçim ve sergileme doğanın yitimine, kaynakların tükenmesine ve çevre sorunlarının önlenemez artışına dikkat çekmek isteyen bir yaklaşımla, farklı kuşaklardan sanatçıları bir araya getiriyor.