Filmin öyküsü
32 yaşında bir doktora öğrencisi olan Onur, bedelli askerlik yapmak ve 6 ay boyunca orduya hizmet etmek arasında bir ikilemde kalır.
Bu karar sürecinde Onur, yapacağı seçimin etik ve politik boyutunun yanı sıra ülkesindeki zorunlu askerlik sistemini sorgular.
Karar vermek için yalnızca 2 ayı vardır.
Gidecek midir, ödeyecek midir?
Hazır Ol!
Yönetmenler: Onur Bakır, Panagiotis Charamis
Senarist: Onur Bakır
Katılanlar: Onur Bakır, Davut Bakır, Reyhane Bakır, Doğan Bakır, Emine Bakır, Recep Bakır, Rüştü Çalışkan, Şaban Bakır, Behra Çalışkan
Görüntü Yönetmeni: Panagiotis Charamis
Kurgucu: Cem Tenikalp, Onur Bakır, Panagiotis Charamis
Özgün Müzik: Kağıt Kalem Makas, Palmiyeler
Yapım: 2016, Türkiye, 51´
Filmin mmknmrtb notu ::
Savaş denilen insanlık suçunu işlemek, yani ölmek ya da öldürmek üzere eğitilmesi gereken genç bünyeleri bir araya toplayarak, kişiliklerini ezerek, insani taraflarını mümkün olduğu kadar yontarak, birer itaatkâr asker oluşturmanın en eski ve beynelmilel usulü olan 'Askerlik Hizmeti' kâbusundan yırtmaya çabalamak kadar masum ve de haklı görülebilecek başka bir eylem olamaz şu dünyada..
Bu düşünceni gerçekleştirmek için her türlü olanağı değerlendirsen; birazcık daha geç 'teslim olmak' için okul süreni limitine kadar kullansan, hatta yüksek lisansa, doktoraya falan başlasan -en fenası da- 'Vicdani Retçi' olsan hemen homurdanmalar başlar, ne ibneliğin kalır, ne vatan hainliğin..
Ama vatanseverliğin kâbesi olan hükümet hazretleri bir gün içinde yaptığı kanuni bir değişiklikle, Askerlik Hizmeti'nin gereksizliğini ilan edebilir ve gayet de pişkin bi şekilde, "Lan salak oğlum, ver 18 bin TL'yi de kurtul şu askerlikten" diyebilir..
"Yaşa varol Harbiye!"
Kahramanımız Onur da, 'yasal' limiti -maaşallah!- sonuna kadar kullanmış, neredeyse orta yaş sınırına dayanmış, güzel bir arkadaşımızdır..
Ki hükümet de imdadına yetişmiştir gayrı..
Zorunlu Askerlik sistemi ve Bedelli Askerlik kıyağı, önce aile arasında, sonra yakın ve uzak çevresine yayılan bir ortamda, bi güzel tartışılır..
Eski bir subay ve Onur'un 'milli hisleri az çok kuvvetli' babası hariç, hiç kimse -doğal olarak- askerliğin iyi bir şey olduğunu, bu hizmeti mutlaka yerine getirmesi gerektiğini falan söyleyemez..
Zaten, babası da bu hususta hiç ısrarlı olmayacak, hatta gerekli paranın önemli bir kısmını bizzat vereceğini söyleyecektir..
Bu arada, Onur'un tereddütlü gibi davranarak ortada dolaşmasının 'film icabı' olduğunu anlamak zor değil; tersini kimse yemez zaten..
Son tahlilde 'Hazır Ol!', mevzuyu her cepheden gören, her ayrıntısıyla işleyen, hiç eksik olmayan ince mizahı, kendini canlandıran Onur Bakır'ın olayı sonuna kadar irdeleyen ve filme ilgiyi hep ayakta tutan zeki ve 'hazırcevap' sorularıyla, başarılı bir belgesel..
3.5 / 5