Fi tarihinde doğurmuş, artık birer 'eşek' kıvamına gelmiş -biri eşcinsel- iki erkek, biri kız, üç evlat sahibi olan kahramanımız, grubunun yakışıklı 'lead guitarist'i Greg (Rick Springfield) ile takılmakta, sevdiği müziği icra ederek geçirdiği günlerden ibaret, 'meteliksiz ama az-çok mutlu' bir yaşantının içinde sallanıp yuvarlanmaktadır..
Bir gün, 'manyak zengin' ex-kocasından aldığı, "Kocası tarafından terk edilen kızın kafayı yedi, hemen gel de birazcık olsun çocuğunla ilgilen be kadın." haberi üzerine, Rick teyzemiz yola çıkar..
Gittiği yerde onu, bir eski koca, bir yeni karı, üç evlat ve bunlardan her an gelebilecek, can yakıcı laflar, sitemler beklemektedir..
Benim tanıdığım kadarıyla Ricki, tüm bunların üstesinden gelebilecek kişilikte, cabbar bir hatundur..
Hadi bebeğim benim!.
Film, tam anlamıyla 'uydurulmuş' Türkçe adına lâyık olarak; toplumun benimsemediği, hatta dışladığı bir yaşantıya sahip azınlıktaki kişilerin, çoğunluktan gördüğü tepkilerden, düştüğü komik durumlara kadar her türlü klişeyi -milyonuncu kez de olsa- bize bir bir göstermeye hiç üşenmiyor..
Hadi bunu yapıyorsun anladık ama, sanki bunları ilk kez sen düşünüp bulmuşcasına bir ciddiyet de takınmasaydın be Jonathan emmi!.
En büyük klişeyi finale saklayan filmin, oradaki 'ne şiş yansın ne kebap' zihniyetinin zirvesine çıkıp oturduğunda, buralara gelmeden önce oluşturabildiği, hafiften gerilimli ve gizemli o hoş büyüsünü tamamen yitirmesi ve de bencileyin onu sevmeye hevesli seyircisini hayal kırıklığına uğratması da hoş değildi tabii..
O değil de.. Meryl Streep ile Rick Springfield arasındaki -müzikli ve müziksiz- uyum ise mükemmeldi..
Hadi yılların müzisyeni Rick emmiyi anladım da, Meryl teyzenin 'katıksız' Rocker hallerine ve vokaldeki ustalığına ne diyeceğimi bilemiyorum.. valla helâl olsun..
Senaryonun elverişsizliğine karşın, "zamanında beklenen patlamayı yapamamış, mütevazı barlarda çalmaktan imanı gevremiş" bir müzisyeni; "yaşantısı nedeniyle, hep zengin babaya yakın durmuş çocuklarına anca uzaktan bakabilmiş" bir anneyi canlandıran Meryl Streep, aynı zamanda, "içindeki 'Rock Ateşi' hep canlı kalmış yaşlı bir kadın rakçı" olduğuna da beni resmen inandırabilmiştir.. duyurulur..
İnsanları parasına, görünüşüne, sınıfına göre yargılayıp yaftalayanlarla gayet güzel dalgasını geçen Ricki and the Flash, dış görünüşü nasıl olursa olsun, hayalleri, gerçekleri, günahları ve sevaplarıyla insanların birbirinden farksız, yani aynı bokun soyu olduğunun da altını -benim gibi değil tabii- gayet kibarca çiziveriyor..
Özellikle finalde kendini tüm haşmetiyle gösteren, iflah olmaz iyimserlikteki 'Hollywood ruhu'yla canımızı sıkan film, Meryl ile Rick'in -tüm insanı sıradanlıklarına rağmen- oluşturup büyüttükleri 'Rocker ruhu'yla, gönlümüzü okşamayı başarıyor.. diyor..
ve hepinize müzik dolu güzel günler diliyorum..
Ricki and the Flash / Sıradışı Anne
Yönetmen: Jonathan Demme
Senaryo: Diablo Cody
Oyuncular: Meryl Streep, Rick Springfield, Kevin Kline, Mamie Gummer, Audra McDonald
Yapım: 2015, ABD, 101'
3 / 5