Azrael :: Azrail Zombilere Karşı!

27.9.24

Azrael :: Azrail Zombilere Karşı!

'Sözde' bir kıyametten kurtularak orman içinde oluşturdukları bir kampta yaşayan -konuşmayan ama bizdeki Kuşköylüler gibi ıslıkla ya da 'tencere tava falan çalarak' anlaşan- bir grup insan, bir ihtimal odun kömüründen mamul bir takım zombivari canavarların tutsağı haline gelmiş olup, bu canavarlar tarafından canlı canlı parçalanarak yenilmekten ibaret, o son anlarını beklemektedir..

Bu ölüm kampının sakinlerinden olan güzel kızımız Azrail ile (tövbe tövbe), zombiler yetmezmiş gibi bir de diğer kampçılardan kaçtığı sırada tanışırız..

Kahramanımız neden kaçmakta, diğerleri neden kovalamakta, kâh koşan, zıplayan kâh yürümekte zorlanan kömürden adamlar nerden çıkmıştır, ormanın ortasındaki kilise, kilisenin rahibesi ve kampın lideri gibi görünen o hamile ve de tekinsiz kadın neyin nesidir, kimi ya da neyi doğurmak üzeredir?.

Buna benzer bir sürü soru cevapsızdır; çünkü, hiç kimse konuşmadığı gibi, filmin, aklımıza takılan soruları -bi şekilde- yanıtlamak gibi bir derdi de yoktur..

Nasıl bir 'Kıyamet Sonrası Dönem'se artık, fazlasıyla garip ve sefil bu grubun dışında, gayet medenice bir hayat süren/konuşan insanların da etrafta yaşadığına bir sekansta tanık oluruz ki; bari bunu yapmayın, ormandan çıkmayın da hiç değilse mevcut ambiyansı bozmayın yahu!.

Film boyunca çamura, pisliğe, kanlara bulanmış vaziyette debelenen o güzelim Samara Weaving'e şahsen üzüldüm o ayrı; ama bırakınız özdeşleşmeyi, birlik olup o ormandan kaçsalar büyük ihtimal hepsi kurtulacak olan bu güruha acımak bile insanın içinden gelmiyor, hatta hallerine bakıp gülmekten kendinizi alamıyorsunuz..

O değil de; kıyameti yaşamış bir dünyada geçtiği iddia edilen, ama tıpkı bir cennet tasviri gibi, suları pırıl pırıl derelerin çağladığı yemyeşil bir ormanı kendine mekân eylemiş bu filmi izleyen seyircinin, "keşke hemen kıyamet kopsa da ben de böyle bir ortamda yaşayabilsem" diye dua edeceğini öngörmek hiç de abartılı olmasa gerek..