Grinç, Noel’i çalmak üzere bir göreve çıkan fakat küçük bir kızın cömert bayram anlayışından etkilenerek değişen alaycı bir huysuzun hikayesini anlatıyor.
Komik, yürekleri ısıtan ve görsel olarak büyüleyici olan bu evrensel hikaye Noel ruhunu ve iyimserliğin boyun eğmez gücünü anlatıyor.
Oscar adayı Benedict Cumberbatch, sadık köpeği Max ile birlikte yalnız bir hayat yaşayan Grinç’i seslendiriyor. Bir mağarada izole yaşayan Grinç, icatları ve tuhaf aletleriyle gündelik ihtiyaçlarını karşılar. Grinç, Whoville’de yaşayan komşularını sadece market ihtiyaçlarını karşılamaya gitmesi gerektiğinde görür.
Whoville sakinleri her yıl Noel’de biraz daha büyük, daha parlak ve daha gürültülü kutlamalarla onun huzurlu yalnızlığını bozmaktadırlar.
Bu yıl Grinç’in son derece neşeli komşusu Bricklebaum’un (Kenan Thompson) da aralarında olduğu Who sakinleri Noel’i üç kat daha büyük bir kutlamayla karşılayacaklarını ilan ettiklerinde Grinç, kendisi için biraz huzura ve sessizliğe kavuşmanın tek bir yolu olduğunu fark eder; Noel’i çalmak zorundadır. Bunun için de Noel gecesinde Noel Baba kılığına girmeye karar verir ve hatta işleri kızağını çekmesi için bezgin, uyumsuz bir geyiği kapana kıstıracak kadar ileri götürür.
Bu arada Who köyünde bayram neşesiyle coşan Cindy Lou (The Greatest Showman’de CAMERON SEELY) adındaki küçük bir kız, çok çalışan bekar annesi Donna Who’ya (RASHIDA JONES) yardım isteyebilmek için Noel Baba’yı Noel gecesi ziyaretlerinde yakalama planları yapar. Noel yaklaşırken Cindy-Lou’nun iyi niyetli planı Grinç’in kötülük dolu planıyla çakışma tehdidi altındadır. Neşe ve iyimserlik, huysuzluk ve kuşkuculuğa karşı galip gelecek mi?
Illumination’ın Çılgın Hırsız 2 filmindeki orijinal şarkısı Happy ile Oscar ödülü alan Grammy ödüllü Pharrell Williams, anlatıcıyı seslendiriyor.
Efsanevi Emmy ve Oscar adayı, beş Tony ödülü, altı Altın Küre ödülü ve Oscar Onur ödülünü kazanmış olan Angela Lansbury Whoville belediye başkanını konuk oyuncu olarak seslendiriyor.
Illumination’ın kurucusu ve CEO’su Chris Meledandri ve uzun süredir birlikte çalıştığı ve 10 yıldan uzun bir süre önce şirketin kuruluşundan beri bütün Illumination filmlerini yöneten yapımcı Janet Healy tarafından yapımı gerçekleştirilen Grinç filmi 1957 yılına ait How The Grinch Stole Christmas! Kitabını yeni nesil için yeninden canlandırırken, kitabın yazarı Theodor Geisel (nam-ı diğer Dr. Seuss)’un gerçek amacını ve vizyonunu da koruyorlar. Modern çağımızla da son derece ilgili olan Grinç, her yaştan insana sadece Noel’de değil yılın her gününde umut dolu, tutkulu, cömert olması için güç veriyor.
Grinç’in yönetmenleri SCOTT MOSIER (yapımcı, Clerks, Chasing Amy ve YARROW CHENEY (ortak yönetmen, The Secret Life of Pets), yazarları MICHAEL LESIEUR (Keeping Up with the Jonses) ve TOMMY SWERDLOW (Cool Runnings).
Dr. Seuss’un kitabına dayanmaktadır. Filmin editörü Chris Cartagena (Free Birds), sanat yönetmeni COLIN STIMPSON (The Secret Life of Pets).
Müzikleri, dört kez Oscar adayı olan DANNY ELFMAN (The Nightmare Before Christmas, Coraline) tarafından bestelenmiş.
Filmde Grammy adayı ve aynı zamanda kendisi ve Elfman tarafından yeniden canlandırılan TV’ye özel tema şarkısı “You’re a Mean One, Mr. Grinch”in modern versiyonunu seslendiren TYLER, THE CREATOR’a ait orijinal şarkı “I am the Grinch” de yer alıyor.
Filmin idari yapımcıları CHRIS RENAUD (Despicable Me 3, Minions), LATIFA OUAOU (yapımcı, Puss in Boots) ve AUDREY GEISEL (The Lorax, Horton Hears a Who!).
Grinç Arayışı
Grinç’i 3D animasyon filmine uyarlamak için hiç kimsenin CEO Chris Meledandri kadar donanımlı olmadığını söylemek adil olacaktır. 2008’de Horton Hears a Who! Ve 2012’de The Lorax olmak üzere iki Seuss kitabını daha sinemaya başarıyla uyarlamakla kalmamış, aynı zamanda şirketi Illumination The Secret Life of Pets, Sing ve en çok da tüm dünyada 3,7 milyar doların üzerinde hasılat yapan Çılgın Hırsız serisindeki Gru ve Minyonlar’ın da dahil olduğu tatlı, yıkıcı ve beklenmedik hikayelerle animasyon dünyasına egemen olmuştur.
Meledandri, hoş bir şekilde kusurlu karakterlere olan ilgisini Grinç’e de yansıtmış. Şunları söylüyor; “Küçük bir yaştan itibaren kendimi kötü bir yönleri olan karakterlere ilgi duyarken buldum. Özellikle de kötü olmalarını izlemekten keyif aldığınız ama aynı zamanda iyiye döndüklerini gördüğünüz karakterlere. Birçok Illumination filminde gerçek bir üstünlüğü ya da rahatsız edici bir yanı olan karakterleri tekrar tekrar görürsünüz. So How The Grinch Stole Christmas! Benim için geliştirici oldu. Ben Dr. Seuss’un kitaplarının çok olduğu bir evde büyüdüm.”
Ama Meledandri’yi en çok etkileyen 1966’da yayınlanmaya başlayan, Chuck Jones’un yönettiği, Boris Karloff’un seslendirdiği CBS TV özel program olmuş. “Chuck Jones özel programı, her yıl Noel’in geldiğinin en açık işaretlerinden biriydi. Benim evimde bir Noel geleneği olmuştu.”
Meledandri daha sonra baba olduğunda bu geleneği kendi ailesine de aktarmış. “Grinç gibi hikayeleri çocuğunuzla paylaşırsınız ama o asi, yıkıcı yönünden dolayı siz de keyif alırsınız. Asla büyümez. Daha önce kaç kez okumuş olursam olayım, o karakteri kaç kez görmüş olursam olayım o mizahın benim için tatmin edici bir yönü var.”
Grinç’i animasyon filmi yapma kararı Meledandri ve Geisel’ın dul eşi Audrey için doğal bir karar olarak görünmüş. “Audrey Geisel, sadece Grinç de değil ondan önceki filmde de idari yapımcıydı. Grinç’i uyarlama kararı Audrey ile birlikte alındı. Başka olasılıkları da konuştuk ve üçüncü işbirliğimiz için en iyi zamanın ve en iyi hikayenin bu olduğunu düşündük.”
Böylece sıra Geisel’ın 69 sayfalık kitabını, bir sahnelik oyunu, sinema filmi için üç perdelik bir yapıya uyarlamaya gediğinde Meledandri, yapımcı Janet Healy ve yaratıcı ekipleriyle birlikte karakteri, özellikle de Grinç karakterini daha derin ele almaya, bir yandan da kitabın hikayesine ve duygusal amacına sadık kalmaya karar vermişler.
Şunları söylüyor; “Grinç’i genişletmeye karar verdiğimizde eserin asıl amacına saygı duymayı kendimize prensip olarak aldık. Eserin içindeki klasik öğeleri yenilikçi olduğunu umduğumuz yollarla hayata geçirdik. Ama en önemlisi kendimizi Theodor Geisel’in zihnine koymaya çalıştık ve sayfa aralarındaki hikaye anlatımına bakmaya çalıştık.”
Bu niyetin duygusal merkezinde incelemek istedikleri bir soru varmış; Grinç o hale nasıl gelmiş? Meledandri şöyle anlatıyor; “Bu, bizim için çok doğal oldu. Bu hikayenin merkezinde çocukken duygusal olarak yaralanmış bir çocuk var. Kendisi başkalarının neşesini yok etme macerasına çıkmış. Çünkü kendisi de o neşenin dışında bırakılmış. Bu orijinal metnin bir parçası olmasa da bana göre Theodor Giesel’in temeldeki amacıydı. O duygusal acının göstergesi de inzivaya çekilmiş, etrafındaki toplumdan vazgeçmiş bir karakter var. Onu tekrar hayata bağlamak, diğer karakterlerle bağ kurmaya açık, iyi inanacak bir hale getirmek için akla gelebilecek en masum ve en iyimser karakterin olması gerekiyordu. Bu durumda da o kişi Cindy-Lou Who.”
Böylece, bir karakterin başkalarının neşesine karşı kendini izole eden, dirençli ya da düşman birine nasıl dönüştüğüne dair potansiyel nedenleri bulmak için detaylı bir psikolojik yolculuğa başlamışlar. Meledandri şunları söylüyor; “En önemlisi duygusal yarayı tanımlamaktı. Birçoğumuz çocukluğumuzdan duygusal acılar taşırız ve çoğunlukla bu acılar, başa çıkma yöntemlerine dönüşür.”
“Şimdi, başa çıkma yöntemlerimiz bir daha yaralanmaktan korunmak için kendimizi sürgüne göndermek gibi aşırı bir noktada olmaz. Ama büyümek, sonunda o başa çıkma yöntemlerinin ötesine geçmek ve kendinizi hayatın sunduğu geliştirici deneyimlere açmak demektir. Bunun da merkezinde başkalarıyla bağ kurmak vardır. Grinç’in gidişatı budur. Biz de hikayeyi anlatırken şunu keşfettik; “Onu çocukken buluyoruz, duygusal bir yara taşıyor. Ona tepkisini izliyoruz ve o tepkiyi yetişkin olarak tanıdığımız karakterle bağdaştırıp izleyiciye nasıl o hale geldiğini bildiriyoruz. Grinç’in bağ kurulabilir olmasını sağlıyor. Neden öyle olduğu hakkında derin bir anlayışa sahibiz. Hikaye sırasında onu iyileştirmek için bize bir fırsat sunuyor.”
Fakat aynı derecede önemli olan bir şey de filmdeki diğer karakterlerin Grinç’in geçmişi hakkında hiçbir şey bilmemeleri olmuş. Çünkü bu affetmek ve iyiye dönüşmekle ilgili bir hikaye. Who halkının Grinç’i duygusal acısını anladıkları için değil de çok daha cömert bir nedenden ötürü affetmesi gerekiyor. Meledandri şunları söylüyor; “Onu Grinç istediği için affediyorlar. Affetmelerini hak ettiğini düşünmeleri için nasıl böyle olduğu konusunda derin bir açıklamaya sahip değiller.”
Sonuç olarak Meledandri, bunun kalbe dokunan ve izleyicileri sinemadan çıktıktan uzun bir zaman sonra bile etkileyen bir mesaj olduğunu söylüyor. “Filmi yaparken ve izlerken filmin sizde bıraktığı umut dolu duyguyu çok sevdim. Bu noktaya varmak da karakterin incinmekten, reddedilmekten koruma arzusu gibi kendisini tutan birçok şeyi aştığını gösteriyor. Aslında kendi inşa ettiği o kötülük duvarını yıkıyor.”
Illumination’ın amacının merkezinde hikayenin kalıcı unsurlarını korurken 60 yıllık bir hikayeyi günümüze uygun hale getirmek varmış. “Karşımıza çıkan ilk zorluklardan biri de hikayeye modern dünyanın gözleriyle bakmak oldu. Bir yandan hikayenin zamansız olmasını istedik. Ama Geisel, modern toplumun her zaman çok farkında olmuş. Hiç ayrılmadığı tarihi bir dönemde takılı kalmış gibi değildi. Kültür gelişirken eserinin görsel referansları da gelişmiş. Bu yüzden biz de temaları modern ve uygun yapmakla ortamların klasik doğalarından taviz vermeden modern hayatın hayatın dokunaklı yönleri arasında bu dengeyi kurmaya çalıştık.”
Öncelikle Whoville, büyük bir güncelleme geçirmiş. Uyuyan bir köyden, kendi marketi, otobüsleri, otomize ulaşımı (ve onları yakalamak için koşan Who sakinleri) olan çok boyutlu, modern gerçek bir şehre dönüşmüş. Her türden dükkanlar ve iş yerleri Noel döneminin büyüsü ve çılgınlığı içinde çalışıyorlar. Işıklar hiç olmadığı gibi parıldıyor. Noel koroları, agresif akapella grupları olmuş. Who sakinlerinin artık gerçek işleri var ve bazen geçimlerini sürdürmek için mücadele ediyorlar. Bunların arasında ikiz bebeklerini ve kızı Cindy -Lou’yu yetiştirirken gece vardiyaları da dahil uzun saatler boyu çalışan bekar anne Donna Who da bulunuyor.
Ama bütün bu koşuşturmaca içinde Meledandri ve ekibi, birçok yönden 60 yıl öncesinden çok, bugüne uyan hikayenin duygusal nabzını tutmaya çalışmışlar. Meledandri şöyle anlatıyor; “Bana göre şu anda her zaman olduğundan daha çok zorluklarla yaşıyoruz. Sizi kolaylıkla şüpheci yapacak ya da umutsuzluğa düşürecek zorluklar var. Yine de bu zorluklarla yüzleşmenin anahtarı bir şekilde iyimser ve bağlı kalmakta ve neşeyi arayıp sahiplenmekte. Benim ilgimi, şu andaki şartlarınız ne olursa olsun sizi güçlü kılan hikâyeler anlatmak çeker. Bu yüzden de umuyorum ki film izleyicilerle bir şekilde bağ kuracak ve bir şeklide onların içindeki duyguları yüreklendirecek.”
Bu umut, yapımcı Janet Healy tarafından da ifade ediliyor. “Umarım izleyiciler bu filmi gördüklerinde ilham alacaklar ve umut dolacaklar. Bence bize ailelerimizin, toplumlarımızın, dahil olmanın ve aramızdaki farklılıkları kucaklamanın önemini anlatıyor. Tutku ve iyilik içeren davranışlarla başkalarının hayatlarını geliştirebiliriz, dünyamızı daha iyi yapabiliriz. Affetmenin kurtarıcı bir gücü olduğu ve cömertliğin dönüştürücü olduğu mesajı sadece Noel döneminde değil, bizim için tüm yıl boyunca geçerli.”
Yönetmenler
Meledandri ve Healy, yönetmen ekibi için iki yönetmen seçmiş. Scott Mosier ve Yarrow Cheney. İkisi de ilk kez bir animasyon filmi yönetiyorlar. Meledandri şunları söylüyor; “Birçok yönetmene ilk fırsatlarını veren biz Illumaniton’dakiler için bu oldukça olağan bir şey.”
Cheney, stüdyonun kuruluşundan beri Illuminaton’la birlikte çalışmış. Stüdyonun ilk filmi olan Çılgın Hırsız’da yapım tasarımcı olarak çalışmış. Daha sonra Evcil Hayvanların Gizli Yaşamı’nda ortak yönetmen olarak görev almış ve aynı zamanda stüdyonun ünlü kısa filmlerinden bir olan Puppy’yi de yönetmiş. Meledandri şunları söylüyor, “Muhteşem bir görsel hayal gücü var. Film boyunca çok belli. Sadece tasarım anlayışı değil ama görsel hikaye anlatımı yeteneği de sözel hikaye anlatımıyla uyumlu.”
Mosier, tam aksi, canlı aksiyon dünyasından geliyor ve Kevin Smith’in View Askew’ında Clerks ve Chasing Amy gibi filmlerde çalışmış. Meledandri şunları söylüyor; “Clerks’ı Disney’de animasyon dizisine dönüştürürlerken Scott’ın kısa ve zorlu bir animasyon deneyimi olmuş. Bence animasyona maruz kalması ilgisini çekmiş. Uzun zamandır yapımcılık yapan, gerçek bir film yapımcıdır. Yetenekli bir editör ve muhteşem bir hikaye anlatıcıdır. Bize gelmeden önce biraz animasyon deneyimi vardı. Yarrow’la harika bir eşleşme olacağını düşündüm. Birbirlerini gerçekten tamamlıyorlar.”
Grinç, Mosier ve Cheney için birçok yönden rüya işmiş.
Cheny şunları söylüyor; “Grinç karakterinin neşe, birlikteliği, aileyi ve reddettiği her şeyi bulmasını izlemek güçlü bir hikayeydi. Sonra bunları Noel’le, karla, Whoville’in neşesiyle ve o dünyanın tasarısıyla sarmalıyorsunuz ve büyülü bir paket oluyor. Noel’i çok seviyorum. Bu yüzden bir Noel filmi yapmak için yıllarca çalışmak benim için bir zevkti. Üzerinde çalışmak çok keyifliydi.”
Mosier, bu sürecin kendisine Seuss’un orijinal yaratımını yeniden takdir etme fırsatı sunduğunu görmüş. “Dünya olağanüstü. Sadece Grinç’in dünyası değil, Seuss’un dünyası da öyle. Kafiyeler ve tuhaf yaratıklar, uydurulmuş sözcükler ve her şey öyle. Bu yüzden bütün bu malzemelerle kendi dünyamızı inşa etme fırsatını bulmak ve kendimi o dünyanın içine alabilmek kaçıramayacağım bir fırsattı.”
Healy, bu işbirlikçi ekip ruhunun Grinç gibi bir film için yıllar süren zorlu çalışmayı son derece tatminkar yaptığını söylüyor. “Bu filmleri beyaz perdeye getirmek için çok sayıda üst düzey yaratıcı ve teknik usta gerekiyor. Her iş günü, performansları ve görüntüleri hayal ettiğimizin çok ötesine taşıyan, ekipteki yüzlerce insanın yeteneklerinin şaşırtıcı sonuçlarını görüyoruz. Her sanatçı son derece özel bir şey katıyor ve toplam etkisi yapım boyunca gözlerimizin önünde ortaya çıkan, izlemeye değer görüntüler.”.
Şunları söylüyor; “Bu filmleri tüm dünyadaki çocuklar ve yetişkinler için olduğu kadar aynı zamanda kendimiz için de yapıyoruz. Görüntüleri yüzlerce defa görüyoruz, o kadar çok gördükten sonra bile yine de esprilere gülüyoruz ve performanslardan etkileniyoruz, görüntülere şaşırıyoruz. Çok sayıda sanatçının yer aldığı bu filmlerde çalışmak muhteşem ve yarattığımız hayali dünyaları hatırlayan çocukları gülümseten bu filmlerde her gün çalışmak inanılmaz bir ayrıcalık.”
KARAKTERLER
Grinç : Benedict Cumberbatch
Meledandri şöyle anlatıyor; “Grinç’i seslendirecek oyuncuyu aramaya çıktığımızda çıtanın çok yüksek olduğunu hissettik. Filme hemen bir kredibilite sağlayacak, izleyicinin kimi seçtiğimizi duyduğu anda filmin tutkusunu ve özünü yansıtacak birini seçmek istedik. Benedict Cumberbatch’in rolle ilgilenip ilgilenemeyeceğini bilmiyorduk ama Grinç’in görüntülerine bakarak sesini dinlemeye başladığımız andan itibaren bize farklı bir Grinç versiyonu vereceğinden çok emindik. İnsani yönü çok fazla olan ama aynı zamanda komik ve kötü yanını da bulabilecek biriydi.”
Cumberbatch’in Grinç’i acımasız olmaktan daha çok yaramaz. Kötü olmaktan çok aksi. Noel’i çalma nedeni Who sakinlerini cezalandırmak değil de bütün Noel çılgınlığını durdurup uğraşmak zorunda kalmaması. Kendi sorunlarıyla da mücadele ediyor. Noel kargaşasıyla kuşatılmış ve rahatsız olmuş. Örnek olarak yiyeceği bittiğinde Whoville’e inmek zorunda kalıyor. Noel’i geçirmesine yetecek kadar stok yapmış olsa da Noel stresiyle duygusal yemeye yönelmiş bu yüzden de dolapları boşalmış. 1966’daki TV özel bölümünden farklı olarak köpeği Max ile olan ilişkisi de daha az efendi-hizmetkar dinamiğinde. Daha çok sadık bir dostluk gibi. Fakat tek bir güç dengesizliği var. (Bu yeni Grinç çok daha bakımlı ve çok daha iyi bir diş planı var.)
Meledandri şunları söylüyor; “Karakter, etrafındakiler tarafından her zaman bir kanun kaçağı olarak görülüyor. Ama bu hikaye Theodor Geisel’in orijinal tasvirleriyle yer alıyor ve onu anlatmamızda en sevdiğim yanlardan biri de bu karakterin kendisinin sürgün hayatını seçmiş olması fikridir. Etrafındakilerin karşısında duruyor, onlar için yılın en neşeli zamanını onlardan çalmak istiyor ama hikayenin sonunda açık bir affetme ve karakterin iyi olması var. Bu iki unsur, affetmek ve kötülüklerden arınma toplumsal kültürlerimiz için çok önemli ama bazen onlardan uzaklaşıyoruz.”
Rol, iki nedenle Cumberbatch’in ilgisini çekmiş. İlk olarak filmi Illumination’ın yapıyor olmasıymış. “Portföyleri muhteşem filmlerle dolu. Filmleri zeki, esprili, etkileyici ve iyilik taşıyorlar. Bu filmde ise orijinal kitaba büyük bir saygı duyuyorlar. Ben de duyuyorum. Ve onlarla birlikte çalışmak muhteşem.”
İkinci nedeni ise yapımcıların Grinç’in geçmiş hikayesine ve psikolojik oluşumunun derinliklerine girme kararı olmuş. “Benim için davranışlarının nedeni olan birinin hikayesini anlatmak önemliydi. Noel’in onun için neden acı verici olduğunu anladığınızda onu biraz destekliyorsunuz.” diyor. Ayrıca Grinç’i oynamanın çoğu zaman çok eğlenceli olduğunu söylüyor. “Bence Grinç’in aksi davranışları herkesi dolaylı bir şekilde heyecanlandırıyor. Komik biri ve bunun Grinç için unutulmaz olacağını umuyoruz. Çok esprili ve kendisinin farkında. Kalbi iki beden küçük olabilir ama bu filmde çok güçlü bir kalp atışı var.”
Meledandri, yönetmen Mosier ve Cheney’nin Cumberbatch’in performansından daha mutlu olamayacağını söylüyor. Şunları söylüyor; “Scott ve Yarrow için olağanüstü bir yaratıcı ortak. Muhteşem yeteneğinden faydalandığımız için heyecan duyduk.”
Max
Grinç’in sadık köpek dostu tek kelime konuşmuyor ama Grinç’e olan sadakati izleyicinin karakterin iyiliğini görmesine olanak veriyor. Mosier şöyle anlatıyor; “Grinç ile Max arasındaki ilişki filmin bir numaralı ilişkisi. Grinç’in kalbi filmin sonunda üç beden büyüdüğünde bunun Grinç’in içinde her zaman var olduğunu bilen tek karakter de Max.”
Bu yeni versiyonda sadece evcil bir hayvandan çok daha öte. Benedict Cumberbatch şunları söylüyor; “Maxi Grinç’in en iyi dostu. Grinç’in her şeyi. Barista, uşak, kızak çekici, arkadaş, avutucu, dost, koruma köpeği, biraz kayıtlı bir davulcu. Son derece usta bir köpek. Dünya’da daha çok Max olsaydı eminim sorunlarımızın bir kısmı çözülürdü. Ama olağanüstü bir karakter ve birçok hayvan gibi muhtemelen sahne çalacak. Çok sevimli ve Grinç’e olan sadakati çok üzücü. Bu cimri, yeşil adama çok sadık. Sonunda payı büyük oluyor ama Max için çok uzun bir yol.”
Mac aynı zamanda bazı yönlerden izleyiciler için de bir vekil. Meledandri şöyle anlatıyor; “Film boyunca Max’in Grinç’in bütün davranışlarını paylaşmasa da Grinç’i çok sevdiğini ve ne pahasına olursa olsun onunla birlikte ilerlemeye istekli olduğunu anlıyoruz. Filmin en tatlı anlarından biri de Max’in filmin sonlarına doğru Grinç’in kendisine bir Noel hediyesi aldığını öğrendiği an. Scott ve Yarrow, Max’i bir karakter olarak yakalamayı başardılar. Ona zeki ve biraz insani özellikler verdiler. Fakat Max’in köpek olduğu gerçeğini hiçbir zaman bozmadılar. İzleyici olarak onu her zaman bir köpek olarak görüyorsunuz.”
Cindy-Lou Who : Cameron Seely
Hem orijinal kitapta hem de TV özel bölümünde Cindy-Lou Who küçük bir çocuk. En fazla iki yaşında. Noel Baba kılığındaki Grinç’le etkileşimi Noel Baba’nın gecenin bir yarısında ağaçlarını neden çaldığını sorgulamakla sınırlı. Bu yeni versiyonda ise biraz daha büyük bir çocuk. Noel’i yakalayıp çok çalışan ve çok yorulan annesine yardım etmesini istemeyi amaçlıyor. Meledandri şunları anlatıyor; “Grinç’in anti tezi olan bir karakter istedik. Çocukluğun bizim sahip olmamıza olanak veren son derece yardımcı ve iyimser biri. Çok olumlu bir karakter. Ama belli bir bilgeliği de var. Yolunun neden Noel Babayla ya da Noel Baba kılığındaki Grinç’le kesişeceği konusunda konuştuk ve ona bir görev anlayışı ve bir amaç verdik. Kararlı oluşu bizi bu iki karakterin kesişeceğini bildiğimiz yollara çıkarıyor.”
Bu kesişme sonunda Grinç’in kalbinin değişimi (ve büyümesi) için bir katalizör oluyor. Cumberbatch şöyle anlatıyor; “Grinç’in dönüşüm sürecini başlatıyor. Çok heyecanlı bir kız ve Noel’de olması gereken her şeyi temsil ediyor. Başkalarını düşünüyor, cömert ve iyi. Bu da Grinç’i eritiyor. Kendi için hediye olarak ne istediğini hiç düşünmüyor. Bu da Grinç’i çok şaşırtıyor. Noel’in gerçek kutlanma nedenlerini keşfetmesine yardım eden bulmacanın ilk parçası bu oluyor.”
Mosier şunları söylüyor; “Cindy-Lou ışık. Herkesin iyi yanını görüyor ve annesine yardım etmeyi her şeyden çok istiyor. Kendisi için hiçbir şey istemiyor. Bencil olmaması, o sevgisi, Grinç’in Who’lar, Noel ve her şey hakkında doğru olduğunu düşündüğü her şeyi paramparça ediyor.”
Yönetmenler rol için çocuk oyuncu Cameron Seely’yi seçmişler. Seely daha önce The Greatest Showman’de PT Barnum’un kızını oynamış. Meledandri şunları söylüyor; “Çocuk oyuncuyu seçerken iki seçeneğiniz var. Ya bir çocuk seçiyorsunuz ya da sesi çocuk gibi çıkan yaşça daha büyük birini seçiyorsunuz. Genelde tercihimiz bir çocuk seçebilir miyiz diye bakmak oluyor. Ama çok daha büyük bir bilinmeyenle uğraşıyorsunuz ve geniş bir arayış gerektiriyor. Bu yüzden ekibimiz Cameron’ı bulduğunda Scott hemen vokal seçmelerine yanıt vermiş. Sonra onunla çalışmış. Onunla çalışmaya başladığı andan itibaren potansiyelini görmüş ve çok da haklıymış. 15 yıllık deneyimi olan bir profesyonel gibi performans sergiliyordu ve daha 10 yaşında bile değil.”
Anlatıcı : Pharrell Williams
Grinç filminde Anlatıcı önemli bir rol. Sadece hikaye anlatımının tarzını kurmaya yardım etmekle kalmıyor. Aynı zamanda hikayenin etrafında, genel durumu da yaratıyor. İzleyicinin karakterlerin kalplerine ve zihinlerine, özellikle de Grinç’in düşüncelerine ve duygularına girmesini sağlayan bir geçit gibi. Yapımcılar o rolü en iyi kimin doldurabileceğini düşünmeye başladıklarında bir kişi hemen listede bir Numara olmuş. Pharrell Williams, stüdyonun 2010 yılındaki hit filmi Çılgın Hırsız’ın film müziğini ve şarkılarını yapmıştı. Stüdyoyla yaptığı ilk işbirliği olmuş. Daha sonra da serinin bütün filmlerinde çalışmış. Çılgın Hırsız 2 için yaptığı Happy şarkısıyla da Oscar adaylığı kazanmış.
Meledandri şunları söylüyor; “Pharrell ile Illumination arasındaki bağ Çılgın Hırsız’da başladı ama dinamik bir ortaklığa dönüştü. Çalışmaları Çılgın Hırsız’ın farklı kişiliğini tanımlamada önemli bir rol oynadı. Ortak amacımız ikimiz için de yeni olan yaratıcı bir ifade araştırmaya devam etmek. Şimdi işbirliğini büyüttük ve birlikte yapacağımız hikayeleri aramayı da dahil ettik. Bu, ortak hassasiyetlerimiz ve karşılıklı saygımızdan dolayı çok doğal bir süreç oldu.”
Meledandri, Grinç’te Williams’ın anlatıcı olmasını teklif etmiş. Bu, TV özel programında Boris Karloff’un ünlendirdiği bir roldü. Bu teklifi sadece Williams doğru tercih olduğu için değil aynı zamanda Meledandri’nin sanatçıyla Illumination arasında yeni bir yaratıcı yol açacağını düşündüğü için yapmış. “Pharrell’in hikaye anlatımı filme duygu dolu bir odak sağlıyor. Rol için doğal sesini kullanırken kafasının içinde sayısız karakter sesi olduğunu ve gelecek filmlerde çıkmayı beklediklerini biliyorum. Pharrell, güvenilir bir danışman ve Illumination’ın dostu. Gelecekte daha birçok işbirliği bekliyoruz.”
Filmi Williams'ın anlatması fikri tamamen Meledandri’nin sezgileri, öngörüsü ve ortaklıklarının gücü sayesinde olmuş. Williams şöyle anlatıyor; “Chris, benim sahip olduğumdan bile haberim olmayan yanlarımı görmeye devam ediyor. Filmi anlatmam onun fikriydi. Böyle bir şey yapacağımı hiç düşünmemiştim. Aslında kendime hiç bunu yapabileceğimi söyleyecek kadar objektif bir yaklaşımla bakmamıştım. Ama sanırım arkadaşlarla ve size gerçekten tanıyan insanlarla böyle oluyor. Potansiyelinizi biliyorlar. Saygın bir arkadaşla çalışmak üzere işbirliği yapmak muhteşem.”
Williams, daha önce hiçbir filmi anlatmak istememiş olsa da süreçte, kendisine yol gösteren deneyimli yapımcılar sayesinde güvende hissettiğini söylüyor. “Kendimi bilinçli olarak kurgulamadan duygularının farklı yönlerine dokunmam istendi. Ben sadece o saf duyguların dışarı çıkmasına izin veriyordum. Bu da benim hiç yapmadığım bir şeydir. Çünkü ben bir yapımcıyım ve her zaman kontrollüyüm. Ama en iyi yanlarımın kontrollü olmadığım zaman ortaya çıktığını gördüm. Benim en iyi yanlarımı ortaya çıkarıyor. Chris bunu görecek kadar zekiydi. Bu deneyim için minnettarım. Ben her Noel’de TV’de Grinç izleyerek büyüdüm. Çocukken, 1021 Atlantis Yolu’nda büyürken bir gün bu yeni versiyonda benim sesimin anlatıcı olacağını hiç düşünmemiştim.”
Bricklebaum : Kenan Thompson
Noel’i hiç kimse Grinç’in en yakın komşusu Bricklebaum’dan çok sevemez. Cumberbatch şunları söylüyor; “Çok sinir bozucu biri. Hayır, gerçekten bitmek bilmeyen bir neşeye sahip. Bricklebaum çok coşkulu, neşeli, Noel ruhunun bastırılamayan bir örneği. Grinç’in tam zıddı. Grinç’in yalnızlığına ve izole oluşuna bir engel teşkil ediyor. Bu da Grinç için gerçekten çok can sıkıcı oluyor.”
Bricklebaum’un neşeli halini yakalayabilecek birini bulmak için yapımcılar Saturday Night Live yıldızı Kenan Thompson’a dönmüş. Meledandri şunları söylüyor; “Kenan Thompson’ın SNL’de uzun yıllar yaptığı şeyi çok severim. Bence çok farklı ve komik bir sesi var. Sözel olarak mizahı çok iyi taşıyabiliyor. Birçok komedi oyuncusu komediyi aktarmak konusunda görsel olarak bağımlıdırlar. Kenan’ın mizahında sesi çok güçlüdür. Muhteşemdir.”
Thompson için rol, içindeki neşe düğmesine dokunmasını sağlamış. Şunları söylüyor; “Bana Bricklebaum’un bir fotoğrafını gösterdiler ve o kadarı yetti. Çok büyük, neşeli, zıplayan, iri kıyım bir adam! O kocaman kabarık sakalına bir kez bakınca sesinin nasıl olduğunu hemen biliyordum. Ayrıca yeni bir Seuss karakteri olma fırsatını her gün bulamazsınız. O yüzden benim için çok kolaydı.”
Donna Who : Rashida Jones
Donna Who üç çocuklu, bezgin ama samimi, bekar bir anne. Çocukları Cindy-Lou ile ikizleri Buster ve Bean. Ne kadar çabalasa da ilerleme kaydedemiyor ve stresini ne kadar saklamaya çalışırsa çalışsın kızı omzundaki yükü görebiliyor. Donna, animasyonda yeni tür bir anne. Kusurlu, modern çağımızın gerçeğine demir atmış ve izleyiciler arasında oturan birçok ebeveynin gerçeğini temsil ediyor. Onu özgün ve zarif bir şekilde canlandırabilecek bir oyuncu bulmak çok önemliydi. Donna’nın diyalogları yanlış bir oyuncunun elinde kolaylıkla fazla duygusal görünebilirdi. Neyse ki yapımcılar doğru oyuncuyu bulmuş. Meledandri şöyle anlatıyor; “Rol için Rashida Jones’u ikna ettiğimiz için şanslıydık. Rashida yanlış yapamaz. Ona verdiğiniz her türlü repliği en iyi şekilde okur. Yaptığı her şeyi daha iyi yapar ve onun bu filmde yer alması çok keyifliydi.”
Fred
Meledandri şunları söylüyor; “Fred, filmde gördüğümüz en beklenmedik karakterlerden biri. Ve her çocuğun en sevdiği pelüş oyuncağı olacak yeni karakterlerden biri. Oldukça heybetli bir geyik. Grinç’le yolları Noel’i çalma planının ilk aşamasında kesişiyor. Grinç, Noel Gecesi kızağını çekecek bir geyik yakalamaya çalışır. Ama tam büyük bir sürüye yaklaşırken bağıran bir keçi hepsini korkutup kaçırır. Yani bulduğu otları yemekle meşgul olan Fred dışında hepsini.
Max gibi Fred de hiç konuşmuyor. Ama kısa sürede Grinç’in bütün aksiliklerine komik bir set oluşturur. Meledandri şöyle anlatıyor; “Fred, Grinç ve Max’ten oluşan bu iki kişilik aileyi alıyor ve üç kişilik bir aileye dönüştürüyor. Çok iyi niyetli ve sizin de Grinç’in de kalbini mizahla ve duygularla kazanıyor. Filmin ilerleyen dakikalarında Fred hakkında inanılmaz bir keşif yapıyoruz. Grinç’e Noel Gecesi yardım edemeyeceği anlamına geliyor. Ama aralarında o kadar güçlü bir bağ oluşturuyorlar ki en beklemediğimiz anda Fred, çok önemli bir yerde Grinç’e yardım etmek için yanında oluyor.” Ayrıca çok iyi sarılıyor.
Groopert, Izzy, Ozzy ve Axl
Groopert, Izzy, Ozzy ve Axl, Cindy-Lou’nun çocuk ekibi. Onları Noel Baba’yı yakalama planını uygulamasına yardım etmeleri için görevlendiriyor. Mosier şöyle anlatıyor; “Cindy Lou’nun çetesi, çocukken sahip olduğunuz, bir şey yapılmasını istediğinizde her zaman arayabildiğiniz, hiçbir soru sormayan bir grup arkadaş.” Groopert, Cindy-Lou’nun cesur görevini organize etmesine yardım eden çete başı.
Meledandri şunları söylüyor, “Grooper, Cindy-Lou’nun en iyi arkadaşı ve Noel Baba’yla buluşma çabasında ortak komplocusu oluyor.” Aynı zamanda tüm dünyadaki animasyon hayranlarını mutlu edecek ayırt edici bir özelliğe sahip. “Groopert’le ilgili en sevdiğim özelliklerden biri de bir animasyon karakterinde gördüğüm en büyük kızıl kafaya sahip olması” diye ekliyor Meledandri.
Izzy, kar kulaklıkları ve fazla uzun bir atkısı olan en küçük çocuk. Mosier şöyle anlatıyor; “Grubun beyni. Organize ve işini ciddiye alıyor. İşleri halletmek için grubu görevde tutan kişi. Gözlüklü Ozzy, esprili bir çocuk. Noel dışında bile ağzında hep bir baston şeker var. Her zaman başı dertte. Bu yüzden Cindy-Lou’nun görevlerinden birine girmekte hiç korkusu yok.” Axl ise uzun boylu, sırık gibi ve tembel. Mosier şunları söylüyor; “Biraz ikna edilmesi gerekiyor. Ama bir kez ikna olduğunda çok kararlı. Ayrıca büyük ara en uzunları bu yüzden yerden 60 santimden daha yüksekte olan bütün işleri onun yapması gerekiyor.”
Belediye Başkanı : Angela Lansbury
Whoville belediye başkanının küçük ama önemli rolü için yapımcıların hemen tanınabilen ve olgunluğu, samimiyeti ve ağırlığı olan bir ses ihtiyaçları varmış. Mosier şunları söylüyor; “Büyük bir rol değildi. Ama birkaç önemli sahnede karakterin bütün kasaba hakkında konuşması ve Whoville’i temsil etmesi gerekiyordu.” Tony ödüllü ve aynı zamanda 1971’in Bedknobs and Broomsticks ve 1991’in Beauty and the Beast filmleri gibi birkaç neslin klasik aile filmlerinde rol almış bir efsaneyi bulmaları fazla zaman almamış. Mosier şöyle anlatıyor; “Oturuyorduk ve biri Angela Lansburry’yi söyledi. Hepimiz hemen ‘Muhteşem. Mükemmel.’ dedik. O karakteri canlandırma konusunda kim daha iyi olabilirdi ki?
Bağıran Keçi
Tek bir repliği bile yok ve neredeyse bütün karakterlerden daha kısa görünüyor. Ama korkunç bir melemesi olan yabani bir keçi filmin en büyük kahkahalarından biri. Grin, Noel Gecesi kızağını çekmek için yakalayacağı bir geyik ararken bağıran bir keçi, geyiğe Grinç’in varlığını haber verince Grinç’in planları bozulur.
Mosier şunları söylüyor; “Sahnenin Grinç’in bir geyik aramaya gittiği bir versiyonu vardı ve hepimiz bir şeyin eksik olduğunu düşündük. Hatırladığım kadarıyla hep birlikte öğle yemeği yiyorduk ve biri Internet’ten bağıran bir keçi videosu oynattı. Taylor Swift’in bir şarkısıyla birlikte bağırıyordu. Kendimizi gülmekten alıkoyamamıştık.” Birden akıllarına bir fikir gelmiş ve ne olacağını görmek için bu sesi sahneye koymuşlar. “Çok güzel oldu. O kadar güzeldi ki filmi onunla bitirmeye karar verdik!”
Yapımcılar filmin son hali için Skywalker Sound’dan benzersiz bir bağıran keçi ses yaratmalarını istemiş. Gerçek bir keçiden daha sinir bozucu (ve daha komik) bir keçi. Nasıl yarattıklarını sormayın. Mosier bunun “bir Skywalker sırrı” olduğunu söylüyor.
mmknmrtb notu ::
'Mesut olmak istiyorsan, içinde bulunduğun topluma uy.'
'Farklı olmayı, kendin gibi olmayı düşünme bence, düşünsen bile sakın abartma; ama daha da iyisi en yakınındaki sürüye katılarak, herkes gibi ol.. mutlu ol.'
'Bir zamanlar neler yaşadığın, sana neler yaşatıldığı hiç önemli değil, takma kafana; çevir öteki yanağını, onu da tokatlasınlar; sen sadece sev herkesi, her şeyi.'
gibisinden mesajları özüme asla hitap etmese de, Yavaşoğulları'ndan Nejat'ın, 'Yalnız Kalma Bu Dünyada' şarkısını sinemada terennüm etmeme sebep olan finaliyle pek duygulandıran; fazlasıyla çocuklara yönelik haliyle de vasatı aşamayan bir animasyon..
6 /10
Not: Az yukarıda lafı geçen keçili videoyu buldum, ben çok güldüm, belki sizi de güldürür deyu buraya ekliyorum..
Yani, içtenlikle gülebilmek, kendini iyi hissedebilmek için bir keçi videosu bile yetebiliyor bazen..